¡Perigo! Gando porcino "autóctono" ceibo

Este titular deberíase pór en carteis anunciadores en áreas verdes, para avisar a aquelas persoas que van de paseo desexando encontrar un espazo libre de lixo, de que sen non queren coller un cabreo de "dous pares", así xa non sigan; posto que, progresivamente, está proliferando un novo tipo de porco "autóctono" en Galiza, ó cal deixan andar ceibo por festas, romerías do país e outros sitios. Un bo exemplo (hai moitos outros), son os regos de merda que se podían ver a semana pasada na insua da cola do Encoro da Fervenza (Río Xallas) e arredores, onde se celebrou (e se celebra tódolos anos) a festa denominada co mesmo nome. Eu que ía cana de pescar en man, comecei a ter arcadas, polas continuas moreas de lixo (bolsas, botellas, cagallóns, compresas, basos... de todo) que ía atopando e tendo moita conta de non pisar unha desas cagadas de porco. Parece que estes animais non saben desfrutar da festa sen ensuciar, porque penso que non é tan difícil coller e cando todo remata, meter os restos de lixo en bolsas e levalas a un contedor, que seguro que hai varios de camiño; e se che entra un apuro, seguro que pode haber servizos ó dispor dos usuarios.

Os porcos que ten o veciño na súa granxa, seguro que teñen máis cerebro que os que fixeron isto

Non hai que xeralizar, pero polo momento, e parece mentira que estemos no século XXI, non nos concienciemos de que o mundo non é noso, e non podemos facer o que nos veña en gaña. Hai outros seres e outras persoas ás que respetar neste planeta e na sociedade. A algúns o ir á escola, está visto que non lles serviu de moito. Respetemos o medio natural, e pensemos nas xeracións futuras, que van ser os que peor o van pasar se non cambiamos o rumbo das cousas. Tornemos esta sociedade de porcos (ou preas) nunha sociedade de persoas con tódalas letras.

Non estaban na cuadra: estaban de parranda

Os montes, os ríos, os animais, están continuamente sufrindo agresións. Este verán parece que os incendios forestais (ó igual que o ano pasado) van a menos, pero pola contra, está sendo un ano fatal para os cursos fluviais. Esta última semana houbo mortandades de troitas nos Ríos Grande (en Vimianzo) e Gallo (en Cuntis), por uns verquidos dos cales non se sabe aínda a procedencia. Por outra banda, a mala sorte cebouse co Río Catasol a finais de xullo (afluente do Furelos, e que xa sufriu un verquido de puríns hai cousa dun ano), coa vertedura de alquitrán procedente da cisterna dun camión accidentado no seu leito. E o Eume segue en agonía dende hai dous meses, sen que a Xunta de Galicia actue como é debido, con man dura. Negro panorama. Espero que esa especie endémica de "porco de Galiza", tome conciencia do porco que é, e por fin deixe de selo.

Saúdos.

As fotografías son do autor do blog.

Por terras do Ribeiro

O Arnoia en Pontearnoia

Boas de novo a todos. Despois de tomar o mes de Xullo como mes de, entre comiñas, "descanso", volvo porme ante as teclas do ordenador para contarvos a última espedición sendeiro-pesqueril á provincia de Ourense, na que por certo, nunca pescara. Os foreiros do foro de pesca da páxina web de Secundino Lorenzo (www.galeon.com/sloren), acordamos reunirnos nun Río e compartir unha xornada de pesca, coñecementos, vivencias, etc. Ó final, por diferentes motivos, só poidemos ir Pedro e máis eu. O Domingo 3 deste mes, erguinme cedo, collín os aparellos, metinos no coche e arranquei cara Pontearnoia (Pasando Ribadavia). Cheguei sobre as 11 da mañá, e Pedro xa levaba unhas horas no Río tentando ás esquivas pintonas do Arnoia. Procuramos enganalas ata a hora de comer sen éxito (Pedro só collera unha). Teño que dicir que non estou acostumado á calor de Ourense, e sudei "de lo lindo". Fomos comer, e de paso vimos un pouco a Fórmula 1, ademáis de charlar sobre pesca e un pouco da vida de cada un. Posteriormente e sen durmir sesta, movémonos cara o Río Avia, por encima de Ribadavia, para logo ir máis arriba a Pazos de Arenteiro. O Avia levaba menos auga que o Arnoia, ademáis de ter tramos moi parados, pero os dous gustáronme pola súa beleza. Pedro (grandísimo pescador coa cucharilla, un maestro) ainda ía pescando algo, pero eu... non o digades por aí, o que é "catar" unha troita non a catei: e iso que que probei con mosca seca e ninfa, para despois cambiar ó aparello de buldó. O resultado foi un escalo que me deu Pedro e outro que collín eu.

O Avia en Pazos de Arenteiro

Foi outro capote para a coleción... Pero paseino ben igual, que quede claro. Con desfrutar da natureza xa me basta. E máis cun compañeiro de espedición coma Pedro (dende aquí un saúdo e moitas grazas pola xornada). A temporada que ven espero repetir máis dunha vez e que veña máis xente.

As fotografías son do autor do blog.